Hi Canadians,

De laatste blog vanuit Canada. Op dit moment zitten we in dezelfde AirBnB als waar we op onze eerste nacht waren om nog even te ontspannen voor onze vlucht van half 8 morgenvroeg. Er is in die drie dagen sinds de laatste blog weer veel gebeurd. Ik zal het proberen kort te houden! ;-)

We waren allemaal op tijd wakker op woensdagochtend. Na ons lekker te hebben opgefrist en ontbeten, waren we rond de klok van 9 onderweg richting Lethbridge. De route van de dag zou ons door de Crowsnest Pass leiden, een pas die het zuiden van Alberta verbindt met British Columbia. We zagen onderweg veel bordjes met waarschuwingen voor overstekende wilde dieren maar helaas hadden we geen geluk al waren de uitzichten vanuit de auto zeker de moeite waard. In de pas zelf ligt ook het dorpje Frank wat bekend staat om zijn landslide. Voor diegene die mij tijdens mijn tijd in Canada hebben gevolgd weten al wat dit inhoudt maar ik zal het nog even uitleggen voor de nieuwere volgers. Op 29 april 1903 om 4:10 in de ochtend stortte een deel van de 'Schildpad Berg' (Turtle Mountain) naar beneden waardoor een gedeelte van het dorpje levend werd begraven. Een indrukkend gezicht en bizar om te bedenken dat je in principe over de resten van het dorp loopt..

Na hier een tussenstop te hebben gemaakt gingen we verder richting Head Smashed In Buffalo Jump. Een plek waar de First Nations (Indianen) eeuwenlang de bizons bij elkaar dreven om ze vervolgens van een klif af te drijven om zo in hun wintervoedselvoorziening te voorzien. Het museum legt niet alleen uit wat het belang is van de plek zelf, maar ook hoe de Blackfoot stammen hier leefden en wat voor impact de komst van de westerlingen op hun leefgewoontes hadden. Leuk was dat ik één van de medewerkers herkende van mijn fieldtrip met Calvin Christian bijna zes jaar geleden. Na een gesprek met hem, werden we uitgenodigd in de Lodge waar een collega van hem die een aantal First Nation muziek zong en speelde en die ons nog meer uitleg gaf over het leven van deze bijzondere mensen. Helaas konden we niet uren praten want er stond nog een avondprogramma op ons te wachten. Na hem te hebben bedankt, gingen we snel op weg richting Lethbridge om onze koffers naar onze AirBnB te brengen. Hierna werd de TomTom ingesteld op Picture Butte, op naar de familie VandeBruinhorst, één van de families waar ik in huis heb gewoond tijdens mijn stage in Canada (de ouders en broertje van Alex).

Een bijzonder moment om de voor mij bekende oprijlaan weer op te rijden en Gert uit de shop te zien lopen, het voelde echt als thuiskomen. Na Gert voor te hebben gesteld aan pa, ma en Laurens en buiten even te hebben gekletst, was het tijd om naar binnen te gaan en Dicky weer te ontmoeten. Wat heb je dan veel bij te kletsen eh! Nadat zoon Edric er ook bij werd geroepen was het tijd om aan tafel te gaan, we zouden met de familie mee-eten en vervolgens de avond bij hun doorbrengen.. Wauw, wat was het eten lekker, ik was het even vergeten maar Dicky kan zo lekker koken! Tijdens het eten werden er herinneringen opgehaald en leerde iedereen elkaar weer wat beter kennen. Na het eten ging pa met Gert mee, ma met Dicky en Laurens en ik sloten ons bij Edric aan om iets te doen wat in Nederland niet zomaar kan en dat is gewoon in je eigen tuin schieten! Ja je leest het goed. Ik besloot al snel om me bij ma en Dicky te voegen en hier gezellig te kletsen en te zien wat er allemaal veranderd was aan het huis. Met een beetje behelpen stapten we even later met 6 man in de pickup om nog naar 2 plekken te gaan waar Gert en Dicky ons mee naartoe wilden nemen. De eerste plek was een plek waar de Indianen nog steeds hun offers brengen, een plek met gelijk een fantastisch uitzichtpunt. De weg ernaartoe mochten Laurens en ik in de laadbak staan terwijl Gert de auto tussen de koeien door en de heuvel op manoeuvreerde. De zon begon al een beetje onder te gaan en na hier een tijdje te hebben genoten van de plek en het uitzicht, reed Gert ons nog wat verder naar een andere heuvel waar we een nog mooier uitzicht hadden en waarvandaan we de zonsondergang op z'n best konden zien. Het werd al snel donker en het waaide ook flink dus we stapten snel de auto weer in richting hun huis. Onder het genot van een hapje en drankje kletsten we bij, haalden we herinneringen op en maakten we weer nieuwe! Het was al laat toen we afscheid namen (met gemengde gevoelens) en weer richting onze slaapplek vertrokken.

Na een korte nacht was het voor Laurens en mij vroeg dag, er stond een verrassing op de planning voor Laurens. Volgende week hopen we één jaar getrouwd te zijn en het leek me leuk om iets voor hem te bedenken. Het plan waar ik al een paar maanden mee bezig was, kwam nu eindelijk tot uitvoering: we gingen vliegen met Jeff, een bekende van mij die zijn vliegbrevet heeft. Toen Laurens erachter kwam, flipte hij wel een beetje. En wat was het gaaf! In een klein vier persoonsvliegtuig vlogen we over Lethbridge en de omgeving, leuk is dat we ook over de school waar ik heb gezeten. Er kwamen zelfs nog een aantal schoolbussen aanrijden. De vlucht was ook gelijk een moment om gezellig bij te kletsen met Jeff! ;-) Eenmaal weer op het vliegveld aangekomen was het snel in de auto om pa en ma op te halen want we hadden een afspraak staan met Marc Slingerland op Calvin Christian School. Met een beetje vertraging kwamen we hier aan en kregen we een rondleiding door de school. Super onwerkelijk om rond te lopen op de plek waar je ruim 10 weken stage hebt gelopen. Er was niet veel veranderd en ook een aantal docenten van 'mijn tijd' liepen er nog rond! Hier en daar stonden we dus een beetje langer stil omdat ik oude bekenden zag en ik hier natuurlijk nog even mee moest kletsen. Leuk is dat we nu ook in plekken kwamen waar ook ik nog nooit was geweest, zoals de shop en high school! Super knap wat de leerlingen hier allemaal kunnen maken en ook interessant om te leren hoe iedereen hier gelijke kansen krijgt en gestimuleerd wordt om in ieder geval van elk onderdeel de basis onder de knie te krijgen.

Na een laatste kopje koffie was het weer in de auto en op naar Waterton Lakes National Park. Een park wat twee jaar geleden helaas is getroffen door een enorme brand, hierdoor bleken bij aankomst een aantal routes nog gesloten te zijn. Helaas was één van deze route een weg waar je heel veel wildlife kunt zien. Maar ja, niks aan te doen! Na een gesprek met een parkmedewerker besloten we om een korte hike van 1,5 uur te doen de bergen. Tijdens onze wandeling hadden we een prachtig uitzicht over het meer en konden we ook zien wat een schade die brand heeft aangericht, het duurt waarschijnlijk nog wel jaren voordat alles weer is terug gegroeid. Terwijl pa en ma een powernap deden, besloten Laurens en ik nog een kleine wandeling te doen. Op de terugweg besloten we een hapje te eten in een lokale diner. Een super gezellige plek met een aardige serveerster, die ons bij het opnemen van de bestelling (een nacho's en pizza's om te delen voor Laurens en mij) al waarschuwde: dit ga je waarschijnlijk niet allemaal opeten. We lachten dit weg, totdat we zagen dat ze niet had gelogen over de grootte van de nacho's.. Het was een complete mand!!! We konden hem amper op en toen moesten de pizza's nog komen... (oeps) Er werd al snel besloten dat we deze, met maar vier punten eruit, meenamen als doggy bag. De avond verliep verder chill met bankhangen.

Vanochtend hadden we een bijzonder ontbijt: PIZZA! Tsja, je moet toch wat he? ;-) Ons plan was om, na op de koffie te zijn geweest bij Roliena (de vrouw van Jeff), richting Calgary te gaan. We bleven alleen een beetje hangen waardoor het museum wat we wilden bezoeken niet meer haalbaar was in Calgary. Toen besloten we maar om naar Fort McLeod te gaan, een oud fort van de Royal Canadian Mountain Police, na een lunch bij de Tim Hortons (wanneer je in Canada bent moet je hier echt eens langs, de donuts zijn om je vingers bij af te likken :) ) ! Naast een museum over de geschiedenis van het fort en het ontstaan van dit politiekorps, was er ook een gedeelte gewijd aan de Blackfoot Indianen en werd er een toneelstuk opgevoerd over de komst naar en de ontdekking van het fort. Een paar uur later stapten we in de auto en hadden we nog een 2 uur durende rit richting Calgary voor de boeg. Vanwege de regen en de late aankomst werd al snel besloten dat we Downtown Calgary maar over zouden slaan en bij een Mexicaans Restaurant zouden gaan eten. We zitten nu lekker aan het uitbuiken van de burrito's en genieten nog van de laatste paar uur in Canada, het land wat ons al veel kostbare herinneringen heeft gegeven.

Sorry dat het weer een lange blog is geworden.. We maken gewoon zoveel mee..!

Op naar Amerika en het volgende avontuur!

Tot in de States,

Liefs Irmgard