Roadtrip Canada & USA

Kamperen, Indianen en Bizons!

Hi Americans,

We zijn in het land aangekomen van ‘The American Dream’ en wat hebben we al veel beleefd. Onze reis naar dit land begon al vroeg op zaterdagochtend, de wekker stond namelijk om half 4 zodat we om half 5 op het vliegveld konden zijn. Wat had ik toch een zin om die wekker uit te zetten en lekker nog even door te slapen, maarja het vliegtuig wacht niet op ons.. ;-) Na ons snel aan te hebben gekleed en de laatste dingen in te hebben gepakt, was het tijd om naar het vliegveld te gaan. De auto afleveren ging lekker snel en ook over het tempo van inchecken en door de douane gaan was niets op aan te merken. Het enige wat een beetje tegenviel is dat pa de chocopasta in de handbagage had laten zitten, deze waren we dus al snel kwijt bij de bagage check! Maarja, als ze dat in Canada hebben, hebben ze dat vast ook wel in Amerika.

Om 7 uur konden we boarden en we vertrokken mooi op tijd richting Denver. De vlucht verliep voorspoedig en rond kwart voor 10 lokale tijd kwamen we al aan op het vliegveld. Grappig was dat we onze bagage het vliegtuig al uit zagen gaan terwijl wij nog zaten te wachten tot de mensen voor ons waren uitgestapt, we wisten dus in ieder geval zeker dat die goed over waren gekomen.
Wat ons verbaasde was dat we niet eens nog een keer door de douane moesten.. Het was de koffers van de band halen, een berichtje sturen naar de taxi en we konden op weg naar het camper verhuur bedrijf. Na een rit van een kleine drie kwartier kwamen we hier aan.. Wat een hoop campers in verschillende formaten. Het aanmelden ging voorspoedig en ook de uitleg van hoe de camper helemaal werkt was zo voorbij. Om jullie een beeld te geven van de camper: als je binnenstapt slapen Laurens en ik boven het bestuurdersgedeelte, dan is er een zithoek met een koelkast en diepvries ernaast en een keukentje tegenover en vervolgens het bed van pa en ma met de douche en wastafel. Gelukkig is er een Nederlands gedeelte aanwezig in het handboek zodat we het op ons dooie gemakje telkens na kunnen lezen! ;-) Na een tussenstop bij de Safeway voor boodschappen en de T-Mobile shop voor een internet kaart was het op naar onze eerste Amerikaanse bestemming: Boyd Lake State Park! De route was vrij gemakkelijk en na een rit van een kleine drie kwartier kwamen we aan! De office medewerkers waren aller aardigst (ze wisten zich in eerste instantie geen raad met Laurens z’n Nederlandse rijbewijs) en een korte uitleg en een parkenpas voor dit park verder, konden we richting onze kampeerplek vertrekken die 5 minuten verderop was. Installeren was vrij makkelijk en het enige wat ons nog restte was genieten van de omgeving en onze plek! We kwamen al snel in gesprek met onze buurman die benieuwd was waar we vandaan kwamen. Hij waarschuwde ons voor het weer, er was schijnbaar een storm onderweg! Gelukkig bleef onze camping gespaard en konden we na een lekkere maaltijd van moeders en een warme douche genieten van het onweer aan de overkant van het meer. We waren allemaal best moe en dus zochten we al snel onze bedden op.

Zondagmorgen stond een kerkdienst bij Faith Church op het programma. Een kerk die heel anders is dan wat wij in Nederland gewend zijn maar super interessant om mee te maken. De dienst werd door verschillende dominees en een worship band geleid. Wat een hartelijke gemeenschap; we werden zowel voor als na de dienst met open armen ontvangen! Verschillende gesprekken en een bak koffie later was het voor ons tijd om onze weg te vervolgen richting Scotsbluff, een rit van ruim 2 uur. Hier is een Nationaal Monument en een prachtig uitzicht! Onderweg was het een genot om naar de natuur te kijken. Bij het Nationaal Monument aangekomen, besloten we naar boven te rijden om zo van het uitzicht te kunnen genieten. Little did we know dat je met een camper eigenlijk helemaal niet naar boven mag rijden in verband met de hoogte en de smalle tunnels … Oeps! We kwamen gelukkig heelhuids aan en konden vervolgens genieten van prachtige vergezichten en een indrukwekkende historische plek! Deze plotselinge bergvlakte werd gebruikt als herkenningspunt voor de pioniers op het Oregon Trail. Wil je hier meer over weten? Zoek het dan even op want het wordt teveel als ik het hier allemaal moet typen! J Een aantal fotomomenten later vertrokken we richting onze eindbestemming voor die dag: Lake Minatare. Doordat het door Google Maps niet goed werd aangegeven, kwamen we op een grind pad terecht zonder enige vorm van richting. Toen we blij waren dat we eindelijk onze (dachten we) camping hadden gevonden, kwam een politieagent naar ons toe met de vraag of wij toevallig heel nieuw waren in deze omgeving. We moesten dit bevestigend antwoorden en hij legde ons uit dat we ons eerste moesten melden bij het kantor. De route waar we bij het hoofdkantoor van de camping en het State Park werd ons geduldig uitgelegd. De vrouw die daar werkte zou ons ook kunnen vertellen welke campingplek we moesten hebben, er bleken verschillende gedeeltes te zijn van de camping, en waar het dichtstbijzijnde benzinestation was. Onze tank was namelijk behoorlijk leeg en het lampje brandde al. We bedankten hem vriendelijk en gingen op weg volgens de aanwijzingen die hij ons had gegeven. Hierdoor konden we het huisje heel makkelijk vinden waar we moesten zijn. Het goede nieuws was dat we al vlak bij onze campingplek waren, het ‘slechte’ nieuws was dat we de volgende dag nog 20 minuten moesten rijden voor het dichtstbijzijnde benzinestation. Hmm.. We besloten dat we het er op maandag maar op zouden wagen. Onze camperplek bleek letterlijk recht aan het meer te zijn waar we konden genieten van zwemmende ganzen, vogels en bomen in het water. Na een lekkere Hollandse zondagmaaltijd van aardappelrondjes met groente en kip, liepen we nog even een rondje richting de vuurtoren die een prachtig uitzicht gaf over het hele meer. Onder het genot van een geweldige zonsondergang en een spelletje sloten we de zondagavond af.

Maandag hadden we een rit van ruim 300 kilometer voor de boeg met veel natuur en vergezichten. Om 9 uur vertrokken we richting het benzinestation en de supermarkt (na bijna een overstekende kalkoen aangereden te hebben) om vervolgens de uitgestrekte prairie te betreden met de camper. Een rit waarbij we vrijwel geen auto’s tegenkwamen, hier en daar een hert zagen en zelfs een coyote! In de absolute verlatenheid zetten we de auto neer voor een lunch pit stop! Zodra je de camper uitstapte hoorde je niks anders dan absolute stilte. Ons doel voor vandaag was Custer State Park. We zouden hier arriveren door via Wind Cave National Park en de Wildlife Loop te rijden, maar eerste kwamen we door een prachtig pioniers stadje met oude gebouwen en een super toffe vibe! Hier konden we helaas niet stoppen omdat het al wat later was en er nog aardig wat op de planning stond. Zodra we het Wind Cave NP binnenreden kwamen we er gelijk achter waarom we hierheen wilden: WILDLIFE! Eerst konden we genieten van een kleine kolonie ground hogs om vervolgens hele groepen bizons langs de kant van de weg te zien. Eentje stak er zelfs voor ons de weg over!! Zo onwerkelijk om dat wat je in de films en documentaires allemaal te hebben gezien, nu in het echt te zien! De Wildlife Loop viel ietwat tegen, op een paar ezelachtige beesten en een drietal herten na zagen we niet veel terwijl er toch best een groot aantal dieren rondloopt. De camping was zo gevonden en na ons hier geïnstalleerd te hebben, konden we genieten van een echte Hollandse pot: gekookte aardappelen met boontjes en een stuk vlees. Doordat we geen telefoonbereik hebben hier en ik moest contoleren hoe laat we nou bij onze safari moeten zijn op dinsdagmiddag moesten Laurens en ik een stuk terug lopen naar een plek waar wel service was. Onderweg zagen we een eekhoorn en drie herten, zoooo gaaf om die beesten zo de weg over te zien steken als je het niet verwacht..! Op zo’n moment voel je echt dat je te gast bent in hun natuurlijke habitat! Wat voel ik (voelen wij) ons daar dankbaar voor dat we hier mogen zijn…

Het is weer een verassing wat ons elke dag te wachten staat! We kunnen veel plannen maar het gaat vaak toch weer net iets anders! We sloten de maandagavond af met wat lezen en een spelletje!

Vandaag stond Crazy Horse Memorial op de planning. Deze plek wordt geheel door de First Nations gerund, is een eerbetoon aan alle grote helden van verschillende stammen en een tegenhanger van Mount Rushmore. Dit keer geen wekker maar lekker rustig opstarten op ons eigen tempo en tijdstip. Terwijl we genoten van een lekker ontbijt met brood en een gekookt eitje, legden we pa en ma uit wat de bedoeling was voor vandaag. Beetje cru: Crazy Horse Memorial ligt recht naast het stadje Custer, de generaal die zich afzette tegen alles wat Indiaans was en verantwoordelijk was voor veel doden onder de ‘roodhuiden’. Dit keer was er maar een ritje van een klein half uur nodig om bij onze bestemming te komen! Vlak voor de afslag konden we de eerste vormen van Crazy Horse al zien in de verte. Ze zijn al 70 jaar bezig met het beeldhouwen van het monument en het gezicht van Crazy Horse is inmiddels klaar. De rest van zijn lichaam en het paard moeten nog uitgehouwen worden, iets wat nog jaren gaat duren! De beeldhouwer was door een opperhoofd gevraagd om dit kunstwerk te maken om zo de geschiedenis van de First Nations te eren. Er is dan ook een groot museum en een universiteit gevestigd. En wat was er veel te zien in het museum! Het wordt wel het grootste museum genoemd van de Noord Amerikaanse stammen! Van oorlogsmateriaal tot kleding en van speelgoed tot schilderijen van veldslagen, kampementen en grote opperhoofden, allemaal is het hier te vinden! We werden tijdens het bezoek aan het complex ook nog verblijdt met een kort dansoptreden van 4 Native Americans, waarbij ook een korte geschiedenis van hun stammen werd uitgelegd. Super interessant en natuurlijk gaaf om zoiets van zo dichtbij te zien! We hopen in Wyoming nog naar een PowWow te gaan dus dan gaat het nog 100x zo groot! Ik kan niet wachten…
Op de terugweg richting het park kwamen we nog weer een aantal herten tegen, super leuk om zo alert in de auto te zitten en te kijken of je nog wild ziet! J
Inmiddels staan we op een parkeerplaats bij een lodge te wachten tot we vertrekken voor de bizon safari met aansluitend een western cookout ! Ieeeh… Ik ben zooo enthousiast!! Ik zal jullie snel laten weten hoe het was! J

Sorry dat de blog toch weer lang is, maar als je geen internet hebt is er zo veel om te vertellen in één verhaal! .. ;-)

Liefs,
Irmgard

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!