Bij voorbaal excuses voor deze lange blog maar we beleven zoveel dat gewoon opgeschreven moet worden.. Veel succes met het allemaal lezen J

De laatste blog eindigde bij de avonturen van de dag in Monterey. De volgende ochtend werden we wakker gemaakt met het trompetgeschal van de militaire basis die zich schijnbaar vlak bij onze camping bevond. Denk aan de oude western films, dat deuntje ;-) Na ontbeten te hebben en de tentjes te hebben afgebroken (waarom gaat afbreken toch altijd sneller dan opzetten ?! ;-) ) was het tijd om onderweg te gaan richting Lake Tahoe. We zouden een pitstop maken in Sacramento, niet alleen omdat dit de lange rit op zou breken (we hadden ruim 5 uur rijden in het vooruitzicht) maar ook omdat Sacramento de basis is van het provinciegebouw. Laurens wilde dit graag in het echt zien en dus hadden we genoeg redenen om eerst in Sacramento eruit te gaan.

I gotta say, zo’n lange rit breekt je wel op. Natuurlijk heb je wel muziek op de achtergrond en is de omgeving heel mooi en indrukwekkend, maar van zitten raak je wel vermoeid ;-) Omdat het in de ochtend in Monterey aardig fris was (zo rond de 13 graden) hadden we warme kleren aan maar hoe dichter we richting Sacramento kwamen, hoe warmer het werd, zelfs boven de 30 graden. Zit je dan in een auto die gelukkig wel airco heeft …

Na een rit van ongeveer 3 uur waarin ik alweer een bucket list item af kon werken (jaja, het gaat mooi hier) – een echte originele coca cola vrachtwagen zien- kwam de skyline van Sacramento in zicht. Wat ik zo mooi vind aan California in het algemeen is de aanwezigheid die je voelt van de Spaanse bezetting die hier vroeger is geweest. Overal zie je Spaans achtige gebouwen terug komen. De Tom Tom stond op Downtown Sacramento en het gebouw was eigenlijk niet te missen. Maarja, waar parkeer je je auto in zo’n stad? Gelukkig was er aan de zijkant van het imposante gebouw wat enorm veel lijkt op het Capitool in Washington. Dan komt er weer een avontuur: het uitvinden hoe de parkeermeter werkt. Laurens besloot er maar een zooi muntjes in te gooien en langzaam maar zeker kwam er steeds meer tijd bij op te staan. Nou, we waren voor ruim een uur verzekerd van een parkeerplek. Op naar het gebouw. Na een rondje erom heen te hebben gelopen en foto’s te hebben gemaakt, vonden we het wel tijd geworden om wat te gaan eten. Zoals gewoonlijk in Amerika eindigden we bij de Burgers Inn, waar ze – jawel – allerlei soorten hamburgers verkochten. Laurens ging voor de vega groentenburger, ik een ouderwetse cheeseburger en Sabine voor de kipnuggets. Super leuk om te zien dat het geserveerd werd in een mandje met de patat en burger erin. Waar ik nog steeds aan moet wennen is de grootte van de maaltijden hier maar vooral ook van de drinkbekers, die zijn echt ENORM! Ook grappig feitje: de Amerikanen gooien meer ijs dan drinken in de bekers, iets waar wij Nederlanders absoluut niet aan gewend zijn. Gelukkig kunnen je je eigen beker vullen en dus komt er weinig ijs in ;-)

Maar terug naar mijn verhaal. Nadat we klaar waren met eten en nog even bij het gebouw hadden gekeken, zagen we dat er mensen in liepen. Hmm, voor publiek toegankelijk dus. Laurens kennende met zijn interesse in dit soort dingen, besloten dat we er naar binnen gingen. Enige probleem was dat onze parkeermeter bijna leeg was dus was het voor Laurens snel even een sprintje naar de auto om de meter bij te vullen, ondertussen stonden Sabine en ik gezellig te keuvelen met een ranger die ons een aantal dingen vertelde over het gebouw en die vroeg waar wij vandaan kwamen. Nog een leuk feitje: ik heb mijn Canada vest bij me en een shirtje met de tekst Florida erop. Bij verschillende gelegenheden hebben Amerikanen mij al gevraagd of ik uit die plaatsen kwam, puur en alleen omdat ik daar een shirt/vest van aanheb.
Haha, ben ik alweer van mijn verhaal af J (Oops). Na door de security gegaan te zijn en het bleek dat we geen entree hoefden te betalen, konden we het imposante gebouw eindelijk van binnen zien. Het is zeg maar de provinciale staten van California, das het makkelijkste om het te omschrijven. Een gedeelte van het gebouw was ingericht als museum en in de oude staat gelaten zoals de kamer van de Home Secretary met nog een typmachine etc. op de tafel. De architectuur van het gebouw is dus niet alleen mooi, er zit ook een hele lange geschiedenis aan vast. We wilden eigenlijk een guided tour doen maar aangezien die pas 20 minuten later begon en 45 min duurde, waar wij onze parkeermeter niet zo lang door konden laten lopen zonder een boete te riskeren, besloten we maar om op ons eigen houtje door het gebouw te gaan. Hier konden we onder andere de vergader ruimte van het senaat (een vergelijkbare set-up als de algemene zaal van de Tweede Kamer) van dichtbij zien. Helaas waren ze, net als in NL, met zomer reces dus in actie hebben we ze niet kunnen zien. Iets wat ook nog wel grappig was kwam nog iets eerder. Zoals sommigen van jullie wellicht weten is Arnold Schwarznegger gouverneur geweest van California, dus tussen alle statieportretten van best wel ‘degelijke mensen’ was het grappig om opeens het hoofd van de “I’ll be back” ster te zien. Hij schijnt het overigens wel goed te hebben gedaan.

Na alles te hebben bekeken was het tijd om snel weer richting de auto te gaan en we hadden zowaar nog maar 2 minuten op de teller staan. Gelukkig maar, want een van de vrijwilligers van The Capitol vertelde ons al dat een parkeerboete hier al gauw 50 dollar kost en daar hadden wij natuurlijk geen zin in J

In de auto en op naar Lake Tahoe. De weg ernaartoe was er een van steile beklimmingen. Bebossing, rotsen en valleien. En wanneer we het niet hadden verwacht doemde daar het meer opeens op in de verte, wat een helder blauw water zeg.! Aan Lake Tahoe hadden we niets gereserveerd dus het was gokken of we een camping konden vinden. Even gegoogled en richting een camping gereden, maar helaas was deze volledig volgeboekt. Na een aantal telefoontjes te hebben gepleegd, kwam ik telkens weer op het antwoordapparaat terecht dat zei dat het in het hoogseizoen heel druk was en dat ze, als je je gegevens achterliet, contact met je op zouden nemen. Nou, daar hadden we dus niet veel aan. Tijdens het zoeken kwamen we al wel over een prachtige route langs Lake Tahoe te rijden. Op naar een andere camping die gelukkig nog wel een plek had met elektriciteit, want ja.. al onze telefoons/camera’s begonnen wel een beetje leeg te raken. Aangemeld, tentjes opgezet, wat gegeten, snel film afgekeken en toen waren we zo munt dat we maar rond 10 uur het bed op hebben gezocht.

De volgende ochtend hadden we lekker geen wekker wat ook wel eens fijn was. Omdat we geen brood o.i.d. meer hadden maar een plan de campagne gemaakt. De vrouw van de receptie had ons verteld welke dingen we echt niet mochten missen: Emerald Bay en de Glen Pine Falls waren volgens haar absoluut de moeite waard. Ons plan: eerst ontbijt halen, daarna ergens SUPS huren (stand up paddleboards) in de ochtend en ’s middags richting de watervallen en die Emerald Bay. Na een übergezond ontbijt bij de 7/11 van een cinnamun roll en een donut richting de SUP gereden om uiteindelijk bijna 2 uur te suppen. De enige uitleg die we kregen: dit is je board, dit moet aan je enkel, dit is de voor/achterkant en dit is je paddel, verder SUCCES! J Nou, wat hebben we een lol gehad. Balans vinden is lastiger dan gedacht J Iedereen is er wel een aantal keer afgevallen maar mensen mina, wat is Lake Tahoe prachtig en vooral ook vanaf het water. En ja, we hebben geleerd van onze fout, de zonnebrand crème heeft voor de tijd rijkelijk gevloeid.

Bij het strand zat een leuk tentje waar we een net zo übergezonde lunch hadden; voor mij bestaande uit een hot dog en een pizza punt ;) Toen was het eerst een optie dat we naar de gondels gingen om naar de bergtoppen te gaan maar na de prijs te hebben gehoord ($46,- p.p.!!) zagen we daar maar gauw van af. Navigatie ingesteld op de watervallen en daar gingen we. Alleen de route was al prachtig, over kronkelige weggetjes waar je voor tegenliggers uit moet wijken, door een dik bebost gebied. Na lang zoeken eindelijk een parkeerplaats gevonden te hebben was het niet zo moeilijk om de waterval te vinden, het geluid was al te horen. En wat voor waterval dat het was! Prachtig, niet een bak water dat met een noodgang naar beneden valt, maar eentje die in lagen is opgebouwd en in verschillende stromen naar beneden gaat. Het leuke was dat je de waterval ook op kon klimmen wat Sabine en ik slechts een klein gedeelte, maar Laurens helemaal heeft gedaan. Na hier een tijd rond te hebben gelopen onze schoenen weer aangedaan en nog een stuk verder de berg beklommen wat voor nog meer adembenemende uitzichten garant stond. De vrouw van de receptie had zeker niet overdreven, iets waar ik nogal bang voor was aangezien Amerikanen nog enthousiast kunnen zijn over een sandwich J Hierna weer teruggegaan naar de auto en nog naar de baai gereden wat we alleen van bovenaf de weg konden zien. Je moet bedenken dat je hier gewoon in een bergachtig landschap zit en de wegen geen railing aan de zijkant van de weg hebben. Na hier een aantal foto’s gemaakt te hebben richting de TACO Bell en daarna de McD (sorry, het was maar 1 wrap :P ) gegaan en een beetje groceries gedaan. Terug op de camping was het tijd om maar eens wat kleren te gaan wassen aangezien we al een week bijna onderweg zijn. Nadat alles weer schoon was, de lijn iets langer gemaakt en in het pikkedonker onze was opgehangen die nog niet droog was. Toch wel lekker om in plaats van muffe kleren, fris ruikende kleren in de koffer te hebben. Met geïmproviseerd licht aan de boom lukte het nog aardig. Tegen de tijd dat alles opgehangen was, was het ook al weer laat genoeg om naar bed te gaan. Maar dat gebeurde niet voordat we van de prachtige sterrenhemel genoten hadden, want allemensen wat een heldere sterren heb je hier. Er leken er met de minuut meer bij te komen. Ik kan niet wachten om nog mooiere luchten te zien in de volgende nationale parken. Het waren me de avonturen weer wel. Vanochtend was het weer redelijk op tijd dag. Ik werd wakker van Laurens die zijn tent al aan het afbreken was. Gisteren hadden we met de groceries eireren gehaald dus kok Laurens kon zich ‘uitleven’ op het bakken van eieren, vanochtend dus heerlijk ontbeten met een broodje ei. Veel voedzamer kan het haast niet. Eigenlijk was het plan om vanochtend naar de camping kerk te gaan maar helaas konden we dat niet meer redden. Wellicht in de auto maar een preek luisteren ofzo. Wat wel grappig is, is dat we steeds beter worden in het handig inpakken van de auto, we lijken zowaar telkens meer ruimte te krijgen. Rit die nu voor ons ligt: Lake Tahoe – Yosemite National Park, duur van de rit: ruim 3 uur. Ik wens mezelf alvast veel succes. Met spijt nemen we afscheid van Lake Tahoe want wat een leuke tijd hebben we hier gehad in een majestueuze omgeving. Maarja, het kan eigenlijk alleen nog maar beter worden :)

Genoeg gedaan en meegemaakt. Benieuwd naar wat de volgende plek ons te bieden heeft.

Liefs,

Irmgard