Hi settlers,

Daar ben ik weer met een nieuwe blog! We beleven elke dag zoveel dat het moeilijk is om al die indrukken te verwerken maar de blog helpt hier wel een handje bij, dat jullie hierdoor van onze reis kunnen meegenieten is mooi meegenomen.. :-) Het laatste reisverslag sloot ik af met het feit dat we op de parkeerplaats stonden te wachten op de buffalo jeep safari. Daar zal ik dan ook maar verder gaan om het overzicht te bewaren! ;-) Terugkijken op warme herinneringen terwijl het buiten hevig onweert en regent.

Om half 5 was het zover: de langverwachte Jeep Safari kon beginnen, helemaal in stijl met een cowboyhoed en bandana. Leuk was dat we uiteindelijk alleen met ons vieren in de jeep zat met voorin de gids/driver. Wat wist deze man ons enorm veel te vertellen over de geschiedenis en de natuur. We trokken al gauw ons dekentje over ons heen omdat het al flink koeler was en met een jeep die op een lekkere snelheid tokkelt, komt er natuurlijk ook nog eens flink wat wind om je oren waaien! We waren nog maar net op weg toen we al white tail deer zagen. PRACHTIG! Het leuke van de tour was dat we ook off road gingen, plekken waar wij zelf met de camper (in ons geval) niet zo zouden komen. Terwijl onze gids het een en ander uitlegde over de natuur en de meest recente bosbrand (2017, verbrandde 35,000 are) genoten wij van het uitzicht en gaven we onze ogen goed de kost of we nog wild spotten. Dit was regelmatig het geval! J Prairie dogs, antelopes en zelfs wilde kalkoenen waren een regelmatig gezicht! Voor een prachtig uitzicht over het park gingen we een hobbelachtige weg op, onze chauffeur (een Texaan) waarschuwde ons dat we aan het eind het gevoel zouden hebben dat we een echte Texaanse rodeo hadden overleefd. En toen kwamen we op de plek waar het ons natuurlijk grotendeels om te doen was: een grasland vol met bizons! Terwijl de volwassenen rustig grazend aan het vervellen waren, dartelden de kalfjes in het rond. Het leek haast of ze tikkertje speelden, zo leuk om te zien! Er lag ook een antilope jong in het veld bij de bizons waar ze graag mee speelden! Aangezien bizons leven van water en gras (3% van hun gewicht dagelijks! -> gemiddeld 30 kilo), schuilde er voor het jong geen gevaar! Intussen was het begonnen te regenen, dus terwijl we warm tegen elkaar aankropen aanschouwden we dit majestueuze natuurschoon. Ze staken zelfs in grote getale voor onze jeep het grasveld over, wat een bijzonder gezicht! We hadden inmiddels al aardige honger gekregen en dus zetten we koers richting een plek in het park waar we met alle andere safari gangers zouden gaan eten. Hier stonden twee muzikanten gereed om ons tijdens onze cowboy maaltijd te verblijden met echte western muziek! Wat een genot en optimaal gevoel van vakantie! Alles leek zo ver weg op dat moment, puur genieten… J Na nog wat als groep gedanst te hebben, was het weer tijd om koers te zetten richting de Lodge waar vandaan we waren vertrokken. Onderweg spotten we nog verschillende herten en eerst een drietal en later een alleen lopende verdwaalde bizon(s), kwamen we langs een prachtig meer en hoorden we de meer over het levensverhaal van generaal Custer, een van de bekendste anti Indianen legercommandanten (en dat terwijl hij met zowel een Indiaanse als Engelse vrouw getrouwd was). Hier aangekomen nog even nagepraat met de chauffeur en toen was het hop in de camper en op naar de nieuwe camping. Hier kwamen we in het donker aan, net een half uur voor sluitingstijd (oeeps), zochten we snel onze plek op en daarna ons bed want we wat waren we moe na deze dag!

Op woensdagochtend deden we het qua opstarten lekker rustig aan. Terwijl pa en Laurens een praatje maakten met de buurman die uitlegde hoe alles aangesloten moest worden, werden ma en ik langzaam wakker. Na een voedzaam ontbijt besloten we dat we eerst richting Mt Rushmore zouden gaan, de plek waar de hoofden van vier presidenten van de VS in een rots zijn gehouwen. Terwijl we aan kwamen rijden, konden we al snel de hoofden ontdekken. Na eerst een afslag te vroeg te zijn gegaan, wisten we onze weg naar de parkeerplaats te vinden. De man bij het loket had ons de bocht zien maken en vertelde ons dat, als de politie dit had gezien, een boete van tot wel $250 had kunnen opleveren.. Beetje beter opletten dus de volgende keer. We hadden het hier al relatief snel gezien dus we gingen verder richting Keystone, een van origine goudmijnstadje waar een rijke geschiedenis nog levend wordt gehouden. Voor we hier rond konden lopen, moest de inwendige mens eerst gevoed worden. Toen we daarmee klaar waren besloten we richting het Keystone Historical Museum te gaan, een museum wat overigens gratis toegankelijk bleek te zijn. Het is gevestigd in het oude schoolgebouw van de stad en het huisvest onder andere een tentoonstelling over Carrie Ingalls (Kleine Huis Op De Prairie, IA) een foto tentoonstelling over de stad hoe hij vroeger was aan de hand van voorwerpen en veel foto’s en een tweetal ‘levende klaslokalen’. Ma en ik konden het niet laten om even zo’n “bonnet” op te zetten en een prairie jurk voor te doen en ook Laurens waagde zich aan een ouderwetse pet. Wauw, we waanden ons echt even in de tijd van Het Kleine Huis.. Een aanrader als je op een rustige manier iets meer wilt weten over de geschiedenis van zo’n stadje. Na weer terug te zijn gekeerd op onze ‘lunchparkeerplaats’ besloten we eerst het stadje zelf door te lopen en daarna verder te kijken. Laurens en ik hadden ons oog laten vallen op een goudmijn waar je in kon.. J Het stadje had een leuke ‘western’ sfeer, de winkels verkochten alleen wel allemaal hetzelfde qua toeristische souvenirs. Beetje jammer.. ;-) We waren het al relatief snel zat en besloten dat pa & ma even gingen chillen bij de camper terwijl Laurens en ik op weg gingen richting de goudmijn. De tour was vet interessant en gaf ons inzicht in wat voor werk er allemaal moest worden verzet voor een soms minimale opbrengst. De mijn waar wij in waren, had na 30 jaar slechts $200 opgeleverd, net genoeg om de lening te vereffenen. De levensverwachting van deze mensen was niet superhoog! Voor de ‘topbaan’ binnen de mijn gold een levensverwachting van hooguit 4 (!!) maanden, dit in verband met de hoge concentratie arseen die ze inademden. Aansluitend op de tour konden we zelf goud gaan zeven en we toen kregen we nog meer respect voor het beroep van goud mijnen, wat een geduld moet je hiervoor hebben. Het enthousiasme was daarom ook extra toen we vier gouden vlokjes vonden! J Leuk souvenirtje waar we zelf voor hebben gewerkt! J Op naar de camping waar ma en ik snel de was naar de machine brachten terwijl Laurens de spaghetti zover klaarmaakte, een kostelijk maaltje! Dit moesten we nog best snel opeten want de machine was bijna klaar en dus was het snel naar boven om de was in de droger te doen. Tijdens het wachtten hierop snel even onder de douche en de tijd is zo voorbij! ;-) Op de terugweg raakten we in gesprek met onze ‘bovenbuurvrouw’ waar we constant langsliepen voor het toiletgebouw en de wasserette. De mensen die we tot nu toe tegen zijn gekomen zijn stuk voor stuk super geïnteresseerd, open en enthousiast, leuk om mee te maken. Het was inmiddels alweer wat later geworden en na nog even wat te hebben gedronken en lezen, zochten we het hoger op! ;-)

Op donderdagochtend stond ons een 2,5 uur durende rit te wachtten richting Bandlands NP. Tussendoor moest er nog een kleine boodschap gedaan worden en we besloten ook te stoppen bij een absolute toeristische attractie: Wall Drug! Een groot ‘winkelcentrum’ wat helemaal is ingericht in western style. Hier kun je dan ook allerlei souvenirs kopen wat met de cowboys en indianen te maken heeft. Ik besloot een Mt Rushmore & Black Hills petje te kopen zodat mijn hoofd een beetje beter beschermd is tegen de zon. Hierna was het nog maar een klein stukje richting de Badlands, een bijzonder gebied met zandbergen in verschillende kleuren en hoogtes. Toen we het park binnenreden kwamen we al snel een aantal bizons en groothoorn schapen tegen, de laatste stonden op de rand van de afgrond en heel bijzonder om te zien. Op deze bijzondere plek, vlak bij een afgrond hapten we even een bammetje weg! J Van zulk vergezicht moet je natuurlijk een uitdagende foto hebben, iets wat een hartverzakking verzorgde bij vaders! :-P De route die we vervolgens reden, leidde ons door het park met afwisselend groen en veelkleurige zandrotsen. Hier en daar besloten we even te stoppen om van deze prachtige uitzichten te genieten. We waren lekker op tijd op de camping wat ervoor zorgde dat we ruim de tijd hadden om te ontspannen en te genieten van de rust. Heel bizar dat er ondanks de aanwezige mensen zo’n stilte door de wind werd meegedreven. Om even actief te zijn besloten Laurens en ik richting het visitor centre te lopen om te kijken wat het avondprogramma van de rangers was en om meer te leren over het park, een wandeling van een kleine 20 minuten. Doordat we geen stroom hadden was het lekker back to basic. In het visitor centre kwamen we erachter dat er om 9 uur een avondvertelling zou worden gehouden door een ranger over de bizon met aansluitend een sterrenkijk moment, perfect! Na nog een informatieve film te hebben gekeken over de Badlands vertrokken we weer richting de camper. Een oer Hollands potje van aardappels met worteltjes, bonen en worst later, konden we genieten van een langzaam beginnende zonsondergang om vervolgens richting het amfitheater te vertrekken voor de ranger talk. Afgezien van de tienduizenden jaren (die namen we met een korreltje zout) was het een interessant verhaal dat toch nog best wat vragen opriepen. Na de maan van dichtbij te hebben bekeken door een enorme telescoop (wat een gaaf moment) en uitgebreid het gesprek aan te zijn gegaan met de ranger was het tijd om nog even te ontspannen en vervolgens het hogerop te zoeken.

Vanochtend was het vroeg dag, om half 8 stonden we op zodat we ruim de tijd hadden voor de planning van vandaag. Na een snel ontbijtje met pindakaas, jam en chocopasta was het moment daar om nog een keer door de Badlands te rijden en vervolgens richting Deadwood te vertrekken. Dat ‘even nog een keer door de Badlands kreeg nog een staartje. Hoewel de rit leuk begon met de veelkleurige zandbergen, een aantal bizons en een dorp vol prairie honden werd het al snel een minder leuke aangelegenheid. De route die ons was aangeraden bleek namelijk een 30 mijl lange stoffige zand/grindweg te zijn waar we hobbeldebobbel met maar 5 mijl per uur overheen konden. Je kunt je wel indenken dat het geen plezierige rit was met zo’n grote camper. De anticlimax was dat pa plotseling remde, mama de magnetron wilde redden en daarmee volledig haar vinger open haalde. Dan te bedenken dat dit nog maar iets van 10 mijl in de route was.. De rest van de rit was dus een lange, tijdrovende en pijnlijke aangelegenheid.. We hadden namelijk verwacht dat de weg al snel in de snelweg over zou gaan, wat dus helaas niet het geval was. Op de route kwamen we een boerderij tegen waar ik een kansje probeerde te wagen of de mensen een First aid kid hadden. Het leek net een verlaten plek uit een film waar zo een dronken man met een geweer naar buiten kon lopen omdat we ongevraagd op zijn land stonden! Een beetje blij was ik dus wel dat er niemand thuis was, al moest mama nu langer wachten op een verband om de vinger. Toen we eindelijk op de snelweg waren en getankt hadden, was het vol snelheid richting de grote stad Rapid City om hier een huisartsenpost te vinden. Via het ziekenhuis kwamen we bij een Urgent Care centrum terecht waar ma en ik een uur later naar buiten kwamen met een gespalkte rechter ringvinger voor mama en een zak met spullen zodat we alles elke dag kunnen vervangen.. Het bleek een flinke snee te zijn die voorzichtig moet helen, ik zal de verdere details maar achterwege laten.

Op naar Deadwood waar we een ouderwets geweerduel mee wilden maken. Dit bleek helaas vanwege het ‘Wild Bill’ festival en de regen te zijn afgelast, wel stond het stadje helemaal vol met feestgangers die hier en daar al iets te veel bier achter de lippen hadden… ;-) Hier wilden we niet graag eten en we besloten, na ons in te hebben gecheckt bij de camping, een klein dorpje verderop te bezoeken in de hoop hier een eetgelegenheid te vinden. Al snel vonden we de bar die Laurens al op Google had gevonden en we besloten hier onze avondhap te halen. Na een dubbele cheeseburger met friet te hebben verorberd (het was inmiddels al half 8 geweest en na alle avonturen hadden we enorme trek ;-) ), leek het Laurens en mij wel leuk om nog een paar potjes te snookeren terwijl het buiten regende dat het goot met een regelmatige bliksemschicht. Het leek wederom net een filmscene waar de hoofdrolspelers in een klein dorpje in de middle of nowhere in een aftands restaurantje zichzelf vermaakten terwijl er buiten een storm woedde. GEWELDIG! Nog leuker dat ik Laurens met 2-1 heb verslagen! J Op een leuke manier hebben we zo een aantal uur lekker gekeuveld, beter dan op onze camping te staan met dit weer. We staan namelijk echt letterlijk naast elkaar en de camping zelf is ook niet denderend.. Maarja, we staan hier maar voor één nacht en morgen is het op naar nieuwe avonturen! J

Alvast goedemorgen voor jullie, hier gaan we zo lekker naar bed.

Liefs,
Irmgard