Hey there,

Jaja, het was tijd voor Las Vegas, oftewel Sin City. In eerste instantie wilden we in Death Valley slapen zoals eerder gezegd, maar daar zagen we snel vanaf aangezien je niet met 50 graden een tent op wilt zetten. Er is veel gebeurd in Vegas, have fun J

Doordat ik geen internetverbinding had, kon ik het hotel niet bellen om te vragen of ze een kamer hadden voor een extra nacht. Oplossing: gewoon proberen het hotel te vinden en het aan de balie vragen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan want hoe vind je zonder GPS 1 kleine straat in een grote stad als Vegas, want echt mensen: Vegas is HUGE!

Toen we de straat hadden gevonden en via een paar omwegen bij het hotel aan waren gekomen was het aan mij de schone taak om aan de balie te vragen of we onze reservering als het ware konden verlengen. Er stond een super leuke meid aan de balie die niet alleen dit regelede voor ons, maar ook nog dat we gewoon alle 3 de nachten in dezelfde kamer konden verblijven. Hoefden we in ieder geval niet met de koffers te gaan slepen na 1 nacht. En wat een kamer joh! Het heette een suite maar dat was het ook! Mensen kinders, hier konden we ons wel vermaken. Aangezien we nergens geen zin meer in hadden (het was rond een uurtje of 6/half 7) en we dus ook geen behoefte meer voelden om helemaal de stad in te gaan om wat te eten te vinden, besloten we om (jaja heel luxe^^) roomservice te bestellen. Voelt wel vet om te bellen en je eten te bestellen wat dan met een half uurtje aan je deur staat J Menu: pizza’s voor Laurens en mij en voor Sabine een heel gezonde fruitschaal, side: bak patat. Omdat we toch nog even moesten wachten, gingen we maar even naar het ‘cocktail hour’: gratis drinken en snacks op de 3^e verdieping. Typisch voor Hollanders: gratis laten we niet aan ons voorbij gaan ;-) Ff gezellig wat gedronken en toen maar snel weer naar boven gegaan om ons eten te verorberen. :P We hadden alleen veel te veel; Laurens en ik hadden beide nog een halve pizza over. Het lot wilde dat we een magnetron op onze kamer hadden, dus dat was makkelijk: morgen pizza als lunch. Na nog wat gerelaxt te hebben maar het majestueuze bed opgezocht voor een goede nachtrust.

Voor onze activiteit van vrijdag zouden we om kwart over 1 opgehaald worden van ons hotel. Heel veel zin om Vegas dan in te gaan hadden we dus niet. Wat dan te doen? Sabine besloot TV te gaan kijken, maar Laurens en ik gingen de uitdaging aan van een potje Monopoly. Helaas verloor ik het dik, na een tijd op voorsprong te hebben gestaan en smerige dealtjes te hebben gesloten L Na de opgewarmde pizza gegeten te hebben, begaven we ons naar de hotellobby waar ons busje al klaarstond om ons mee te nemen naar……: een helikopter tour! J Eerst nog een rit van ongeveer een half uur doorstaan en toen kwamen we op het vliegveld aan. Hier moesten we alle formaliteiten afhandelen zoals wegen en toen begon het lange wachten. Onze helikopter bleek uiteindelijk een half uur vertraagd maar dat mocht de pret niet drukken. Na maar liefst 1,5 uur wachten was het zover, onze piloot kwam ons ophalen. Vanaf het moment al dat je naar zo’n helikopter toe loopt, lijkt het al alsof je in een film stapt. Dit kan gewoon niet waar zijn. Allemaal ingestapt, koptelefoon op en gaan met die banaan. Het gevoel dat je krijgt zodra die iets in de lucht gaat is onbeschrijfelijk. Sowieso de hele rit met zo’n helikopter moet je zelf een keer meegemaakt hebben om te beseffen wat het is. Via de Hoover Dam en Lake Mead vlogen we richting de Grand Canyon, met onderweg allemaal uitleg van wat waar allemaal is door de piloot, de miljoenen jaren met een korreltje zout nemend. ^^ Eenmaal bij de Grand Canyon aangekomen vlogen we de Canyon echt iets in waardoor je alles nog beter kon zien, al kun je de grootsheid van de plek niet beseffen. Tijdens een pitstop aan de voet van de Grand Canyon konden we in een shop allerlei indianenattributen halen, dit heeft Laurens dan ook gedaan: een heuse pijl gemaakt door een Navajo indiaan. Ook even de foto gemaakt van ons met de helikopter en toen was het alweer tijd om aan de terugvlucht te beginnen. Deze kwam

Sabine iets beter door dan de heenvlucht waar ze ietwat misselijk was. Op het vliegveld weer snel wat gedronken en in de bus richting ons hotel. Hier weer aangekomen de spullen gedumpt voor een avondje The Strip, want ja, als je in Vegas bent moet je toch wel naar de Strip zijn geweest ;) Via de pendelbus van ons hotel kwamen we al een aardig eind. Je moet je de strip eigenlijk voor stellen als een kermis voor volwassenen. Alle hotels hebben casino’s, zijn voorzien van een thema (zoals de Venetian waar je een heuse gondelrit kunt maken) en fonteinshows. En ja, eigenlijk hoort zelf een gokje wagen er ook wel bij. Huppatee, achter een slot machine en gaan met die banaan. Natuurlijk hebben we het binnen de perken gehouden, we hebben zelfs maar $10 verloren in totaal, valt best mee toch ?! ;) Na het gok avontuurtje richting Ceaser’s gelopen waar alles helemaal volgens het Romeinse thema was. Best mooi maar ik werd er ook claustrofobisch van. Het dak is namelijk beschilderd alsof je buiten bent terwijl alles overdekt is, dit werkte bij ons alle drie op den duur benauwend. Als je in Vegas bent mag je de fonteinshow bij The Bellagio natuurlijk niet missen. Ik moet eerlijk zijn dat ik het wel wat vond tegenvallen. Natuurlijk is het prachtig om zo’n show te zien op muziek maar ik vond dat het grootser is gemaakt dan dat het echt is. De stad (lees: de Strip) ligt overigens vol met zwervers, showgirls en chippendales. Toen het begon te regenen hielden we het voor gezien. Maarja, we hadden de hele avond niets gedronken, aangezien de prijzen van drinken schrikbarend hoog zijn. Snel maar supermarkt binnengewipt en daar goedkoop water en frisdrank gehaald. Doordat ik het hotel niet te pakken konden krijgen moesten we een taxi fixen. De beste man was waarheidsgetrouw en leverde ons snel en voor een redelijk bedrag bij ons hotel af. Hier nog lekker gekaart en zitten chillen.

Voor zaterdag stond er weer een activiteit op de planning, namelijk paardrijden bij zonsondergang. Omdat we best laat eruit waren besloten we om maar weer te gaan (ja mensen sorry..) chillen op de hotelkamer. Na overigens eerst een perfect ontbijt te hebben gegeten. Een van de obers bleek uit Frankrijk (Lille) te komen en na het eten hebben we nog wel een uur met de beste man gepraat over zijn land, zijn reis naar de VS en de problemen in de wereld. Op de hotelkamer was het tijd voor een competitie pesten tussen Laurens en mij, waar Sabine lekker lag te slapen op bed. Om kwart over 4 stonden we paraat om naar de tour te gaan. Wat een geweldige chauffeur. We zaten met slechts 2 andere meiden in de bus, dus we konden echt een leuk gesprek met de man voeren. Hij wees ons ook nog op een Indianen reservaat en we deelden onze gedachten over hoe onrechtvaardig er met deze mensen is omgegaan. Hij bleek ook onze kok voor de avond. Op de ranch aangekomen waren de cowboys (twee Mexicaanse mannen van rond de 45) al bezig met het optuigen van de paarden. Tijd om te rijden. Wij kregen de paarden Goliath (Sabine), Hope (Laurens) en Geronimo (ik) toegewezen, 3 prachtige paarden. Tijdens de rit die 1,5 uur duurde konden we genieten van een bergachtig woestijnlandschap met hier en daar en jackrabbit die de weg overvloog en een berggeit. Weer terug op de ranch kregen we een cowboystyle dinner geserveerd bestaande uit: maiskolf, bruine bonen, aardappel, brood en kip, met als toetje appeltaart. JUMMIEEE J Na deze heerlijkheden genuttigd te hebben, had onze Mexicaanse gastheer nog een verassing voor ons: we mochten leren lassowerpen. Dat laten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen. Met onweer op de achtergrond, in een woestijn op een ranch in het donker lassowerpen, kan het nog veel beter? I dont think so ;) Op de terugweg nog meer gepraat met onze chauffeur en toen we de skyline van LV voor ons zagen opdoemen in het duister was hij zelfs bereid voor een fotostop. Eenmaal terug op het hotel nog wat gerelaxt en richting de kazematten gegaan. De volgende dag zou het namelijk zondag zijn.

Op de vroege ochtend eerst genoten van een heerlijk ontbijt en nog wat geouwehoerd met een van de obers. Tsja, je hebt niet elke dag de luxe van zo’n groot en mooi hotel, dus moet je er ook extra van genieten, iets wat wij zeker hebben gedaan. Rustig onze koffers ingepakt en toen hadden we een klein probleempje: we waren 2 van onze kamersleutels kwijt. Ooooooeps. Bij de balie deden ze daar gelukkig niet zo moeilijk over. Na uit te zijn gecheckt richting de kerk gegaan die we via ds Lassche geregeld hadden. Hier woonden we een dienst bij van een huisgemeente bestaande uit ong 10 mensen. Iedereen door elkaar heen, niet uitmakende hoe je eruit ziet of gekleed gaat, ik houd er wel van. Wat een gastvrijheid van deze mensen. Ze hadden een groot scherm aan waarop een dienst plaatsvond. Later vertelden ze ons dat de dominee die we zagen vanaf volgende week hun eigen predikant wordt en dat ze echt een ‘normale’ kerkdienst zullen gaan houden. Echt mensen, als je in Las Vegas bent en je wilt naar de kerk, deze mensen zijn aan te raden! Na de dienst weer on the road gegaan met als volgende doel: Zion National Park! See ya’ll there.! J

Liefs,

Irmgard