Hey there,

Aangezien we niet hadden ontbeten op de camping in Monument Valley besloten we om een uitgebreid ontbijt te gaan eten bij de Denny’s. Full American breakfast that is ;-) Compleet met hashbrowns, ei, worstjes en pannenkoeken. Na ons helemaal vol gegeten te hebben (het was eigenlijk gewoon gelijk lunch) gingen we verder op weg richting Williams. De route zelf had niet extreem veel bijzonders, het begon weer lekker groen te worden met boerderijen aan elke zijde van de weg. Op de camping bleek dat we nog niet in konden checken. De vrouw raadde aan om met een uurtje terug te komen omdat we dan geen $10 extra hoefden te betalen. Nouja, dan maar Williams in, een oud stadje dat aan de Route 66 ligt.

Vet gaaf om zo dat sign langs de weg te zien staan. Williams zelf bleek vol te staan met prullaria winkeltjes gerelateerd aan Route 66. Er was ook een autoshow aan de gang, van oude Titanic achtige auto’s tot hotrods en powerauto’s. Voor ieder wat wils laten we maar zeggen. Na hier een tijdje rondgereden te hebben, zagen we een oude trein staan en ik wist van het onderzoeken thuis, dat je een treintocht naar de Grand Canyon kon maken. Hier even gekeken maar dit bleek toch te duur te zijn en niet in de planning te passen. Bij het verlaten van het stationsgebouw zagen we echter iets wat mijn aandacht trok: in Grand Canyon City kon je een dansshow van Hopi indianen zien. Na navraag te hebben gedaan over hoe en wat, gelijk in de auto gestapt en richting de GC gereden.

Onderweg begon het al te regenen, het was dus hopen dat alles weer eens goed zou gaan. Bij de GC aangekomen overviel mij het gevoel wat mijn stagebegeleider van mijn laatste stage ook had gehad: ‘Is dit het?’ Niet dat de GC niet indrukwekkend was maar van bovenaf kun je gewoon niet volledig beseffen hoe groots en diep het is. Het is zeker een prachtig iets om te zien, maar ik kon er meer van genieten tijdens de helicoptervlucht die we vanuit Las Vegas hadden gedaan.

Doordat er storm op komst was, was de dansshow afgelast. Dit zorgde wel voor een aardig dipje bij mij aangezien ik me daar helemaal op in had gesteld. Na een aantal foto’s te hebben gemaakt en nogmaals te hebben genoten van het uitzicht snel in de auto gestapt om richting de camping te gaan. Net op tijd want het begon steeds harder te regenen, we konden zelfs al donder horen in de verte. Snel in het dichtstbijzijnde stadje boodschappen gedaan.

En nu komt de grap. Onderweg zagen we dat er 2 KOA campings waren en wat blijkt: we bleken de andere camping gereserveerd te hebben, dus we zagen de aardige vrouwen helemaal niet weer. We hadden een cabin gehuurd, een klein houten huisje en de schommelstoel maakte het helemaal af. Omdat het bij de camping droog was en de zon zelfs redelijk scheen, allereerst maar de tenten uitgepakt en te drogen gehangen. Sabine heeft hier aardig wat uurtjes van genoten (van de schommelstoel). Ze had namelijk niet echt zin om nog weer wat te eten dus Laurens en ik werden met z’n tweetjes op pad gestuurd. Heerlijk hamburgers gegeten in een typisch Amerikaanse diner, overal platen aan de muur en een Elvis voor de deur.

’s Avonds bij het huisje beetje lopen chillen. Ik bedacht me dat we best dicht bij Flagstaff zaten, wat onze volgende bestemming was. Ik besloot te gaan googlen naar een kerk in Flagstaff en ik vond een gemeente die ons alle 3 wel wat leek. Alle details alvast opgeslagen op de mobiel voor de navigatie en daarna heerlijk het bed ingekropen.

De volgende ochtend (zondagochtend) heerlijk ontbeten met worst en broodjes, alles ingepakt en op weg gegaan naar de kerk. Hier stond een man als gastheer te wachten voorin de kerk (net als Jaap bij ons in de kerk). Na een liturgie te hebben gekregen en Bijbels maar ergens gaan zitten. Al gauw kwam er een vrouw op ons af om te vragen wie we waren en waar we vandaan kwamen. Na uitgelegd te hebben over ons hoe en wat, haalde ze gelijk een andere jongen erbij die net naar Joshua Tree National Park was geweest (de plek waar wij hierna heengaan). Na even met deze jongen gesproken te hebben, begon het eerste gezang van de dienst. Hierna was het tijd om elkaar te begroeten en Laurens had al gauw een gesprek met de vrouw naast hem waarin hij wederom alles uit kon leggen. Na een tijd gezongen te hebben kwam de dominee binnen en hij hield een preek over het herkennen van een ware bekering, waarbij hij Paulus als voorbeeld gebruikte. Een zeer inspirerende man. Na de dienst kwam er gelijk een meid van onze leeftijd op ons af, ze had gehoord dat er Nederlanders aanwezig waren (jaja, ook hier gaat het snel), en hier hebben we ongeveer een kwartier mee gepraat. Daarna kwam de dominee nog op ons af, stelde zich voor als John en vroeg wat we kwamen doen. Hij vond het geweldig om te horen dat er ook nog gelovigen in Nederland waren.

Hierna wat gegeten en richting ons appartement gegaan. Via AirBnB hadden we een kamer in een studentenflat gehuurd. De host bleek zeer gastvrij. Ik had tijdens het eten helaas mijn jurk vies gekregen en wilde me graag omkleden. Terwijl we eigenlijk pas om half 5 erin konden, was het om half 3 geen probleem om me om te kleden en gelijk te settelen. Omdat het zondag was wilden we niet heel veel gaan doen. Uiteindelijk een stuk gewandeld en voor de rest gelezen. Door het vele rijden en de indrukken waren we allemaal best munt, dus heel laat is het niet geworden.

Op maandag waren we van plan om Flagstaff te gaan ontdekken. Onderweg zag ik al dat er veel dingen te zien waren rondom indianen in deze regio, dit leek mij helemaal top. Eerst was het tijd om met het thuisfront te FaceTimen/Skypen. Na weer een ontbijt bij Denny’s richting historic downtown gereden. Hier waren we al snel uitgekeken dus maar naar het visitor centre gereden om te kijken of er nog veel te doen was in de regio. We troffen de perfecte man voor zulke informatie. Nadat Laurens had gezegd dat ik into indianen ben, kwam hij helemaal los. Toen hij ook nog hoorde dat wij naar Joshua Tree gingen hierna en ik zei dat ik graag een foto wilde van het oude road sign van Route 66 kregen we gelijk een plattegrond met daarop een stuk Route 66 aangegeven wat we konden rijden om dit tegen te komen. Genoeg info dus.

Eerste stop: Walnut Canyon. Dit is een rotswand waar in 1100/1200 de indianen hebben gewoond. Je kunt nog de overblijfselen van de woningen zien. We konden er zelfs helemaal heen wandelen maarja, wat je heen doet moet je ook terug en ik had niet veel zin om een half uur trappen te moeten klimmen… (^^) Doormiddel van een film over de geschiedenis van de plek hebben we toch kunnen zien hoe het er van dichtbij uitziet.

Tweede stop: Sunset Crater. Deze relatief kleine berg/vulkaan heeft rond 1200 een groot drama veroorzaakt door een uitbarsting. Het is de meest recente uitbarsting van een vulkaan in deze regio. Indrukwekkend om te zien hoe ver het is gegaan en om zelf over versteend lava te lopen. Hier kwamen we 2 ‘huisgenootjes’ tegen maar die negeerden ons gewoon totaal, raar volk! Na hier een tijdje rond te hebben gelopen was het tijd voor onze derde en laatste stop: Wapuatki National Monument.

Dit is weer een plek waar Indianen hebben gewoond in 1100/1200. Er zijn nog kleine stukken van de rode woningen over. Toen ik bij zo’n pueblo aankwam vond ik het zo lastig om in te denken dat je in zo’n klein huis kan leven. De ‘deuren’ waren zo laag..! Maar wat een uitzicht! Uitgestrekte vlaktes met heel in de verte de contouren van de bergen. Bij een citadel aangekomen bleek er net een park ranger te arriveren. We waren net boven toen hij ook boven kwam en hij vertelde vol passie over de Indianen, hun geschiedenis en de geschiedenis van het gebied zelf. 3 kwartier (!!) :O verder weer terug gegaan naar de auto om via de Wendy’s en Wallmart naar huis gereden. Hier lekker ontspannen door boek te lezen, met Hunter te praten en Criminal Minds te kijken.

Vanochtend lekker rustig aan gedaan. Na eerst op FaceTIme te hebben gezeten met mama, heerlijk ontbeten en langzaam de spullen ingepakt voor onze volgende bestemming: route 66 – Joshua Tree National Park.!

Tot het volgende avontuur J

Liefs,

Irmgard