Hey there,

Ik heb besloten om deze blog iets langer te maken i.v.m. het feit dat er anders heel veel korte blogs achter elkaar komen. Hopelijk stoort dit jullie niet en kunnen jullie genieten van het verhaal. Er is namelijk best veel gebeurd met als hoogtepunt dat mijn bril in de oceaan is verdwenen. Jep, jullie lezen het goed maar dat zal verderop wel uitgelegd worden. ;-)

Op aanraden van onze geweldige man bij de tourist informatie in Flagstaff gingen we ’s ochtends op weg naar Route 66. And I gotta say: it’s quite the experience. Je gaat door kleine plaatsjes die alleen maar restaurantjes en hotels hebben maar ook over bochtige bergweggetjes waarvan je niet weet hoe stijl je naar beneden gaat. Gaaf en eng tegelijk. Uiteindelijk besloten we om een tussenstop te maken in Oatman. Dit was een klein plaatsje waar ezels (ja ja echt waar!!) over de weg liepen. Je kon ze zelfs aaien als je wilde. Ik moest heeeel nodig naar de wc en ik was al bang voor wat er komen ging. Mijn gevoel kwam uit: het was een vies groot gat waar ik mijn behoefte in moest doen. Iel, iel iel!!!!! Maarja, als je moet dan moet je ..! Na het wc debacle was ik snel klaar met het plaatsje. Snel maar weer op weg richting Joshua Tree. Dit bleek nog een beste rit te zijn. Volgende pitstop maar bij een Dennies voor een warme maaltijd. Omdat het uiteindelijk rond 8 uur was voor we bij Joshua Tree aankwamen en we geen zin/behoefte meer hadden om nog een tentje op te zetten besloten we in het stadje net voor het park een motel te zoeken. Al redelijk snel vonden we er eentje die voor een schijntje een prachtige kamer opleverde. Lekker brood gegeten, gedoucht en ontspannen met Treehouse Masters op tv.

De volgende ochtend heerlijk rustig wakker geworden en ons kalm voorbereid op de komende dag. Op google nog een aantal opties opgezocht voor een alternatief om te doen in San Diego omdat we daar een dag langer gaan verblijven, via een mailtje kregen we te horen dat de ranch namelijk niet door kan gaan ivm persoonlijke omstandigheden. Na wat zoeken het maar aan het lot overgelaten, oftewel: we zien wel wat we gaan doen. Hup, op weg naar het park en genieten van de natuur daar.

En wat een natuur bleek dit te zijn. Totaal anders dan wat we hiervoor hadden gezien. In het begin was het nogal kaal maar al snel kwamen de aparte bomen en de rotsen. Na een korte klim en klouterpartij hier en daar waren we echter al snel van mening dat we beter in de auto konden zitten met de airco aan..! Mensen wat een hitte.! Maar de klim partij was het zeker waard om uitgeput te raken vanwege het prachtige uitzicht wat we ervoor terugkregen. Nadat we wel uitgekeken waren zetten we koers richting San Diego wat onze een na laatste stop zal zijn.

Op de camping aangekomen voornamelijk rustig aangedaan, aangezien we allemaal zwaar moe waren ! Onze buren bleken een stel gabberachtige loodgieters/bouwvakkers te zijn die niet vies waren van een joint en een waterpijp. Ze waren echter wel behulpzaam dus dat moet ik ze wel meegeven. Na een hamburger te hebben genuttigd en wat gelezen te hebben was het al snel tijd om plat te gaan.

De volgende ochtend besloten we na een ontbijtje met wederom worstjes dat we naar Old Town San Diego wilden gaan. Dit is het historische hart van de stad, het eerste stuk wat later uit zou monden in de stichting van de grotere stad San Diego zoals we die vandaag de dag kennen. De ochtend kwam wel iets te vroeg naar ons idee, omdat de buren om kwart over 7 al keihard muziek aanzetten waar we alle drie wakker van schoten.. L Na een parkeerplaats oorlog te hebben overleefd bleek dat we iets te vroeg in het park waren. Alles ging namelijk pas om 10 uur open. Na eerst een tijdje zelf rondgelopen te hebben langs dichte gebouwen, zijn we als een haas richting de tourist information gegaan zodra de deuren opengingen om informatie in te winnen. Na een inzage in de informatie, de nu open gebouwen ingegaan. Je moet je voorstellen dat Mexico en Amerika hier elkaar ontmoeten, je ziet dus Spaanse invloeden en Amerikaanse invloeden door elkaar heen. Om 11 uur was er een walking tour met een gids en wat zijn we blij dat we een in ouderwets kostuum geklede vrouw vertelde ons veel over de geschiedenis achter de plek. Ook de geschiedenis van de stichting van Mexico, de staat California en de kolonialistische tijdperk kwamen voorbij. Super interessant om zo niet alleen een stadje te bekijken maar ook het verhaal erachter te leren kennen. Hierna nog even zelf naar een paar plekken geweest en toen genoten van een heerlijke burrito om een beetje in de Mexicaanse stemming te blijven. Hier besloten we dat we richting de USS Midway zouden rijden, een vliegdekschip dat in de haven ligt.

Bij het schip aangekomen bleken de meningen echter verdeeld, Laurens zag namelijk oude schepen liggen wat hem interessanter leek en Sabine wilde liever naar Seaworld. Na een democratisch overleg besloten we toch maar voor het vliegdekschip te gaan en daar hebben we alle 3 verre van spijt van gehad. Wat indrukwekkend om al die straaljagers, kleinere vliegtuigen en helicopters van dichtbij te zien. En niet alleen dat maar ook de verhalen achter de mensen die gediend hebben op vergelijkbare schepen, dat gaf zeker een extra dimensie. We konden het hele schip over dus we kwamen van de controle kamer in de machine kamer en ook de vergaderkamer van de kapitein was open voor publiek. Al met al genoeg gezien en beleefd daar. Voor Sabine en mij was dit extra speciaal omdat we zo een beetje voor konden stellen hoe onze opa heeft geleefd toen hij op de Karel Doorman zat vroeger.

’s Avonds wilden we heerlijk ontspannen maar dit lukte niet echt aangezien we een kolonne Duitsers/Amerikanen naast ons bleken te staan die de hele avond rot muziek op hadden staan en zaten te ouwehoeren. Na even te hebben gezeten besloten we maar, ook omdat het zo’n intensieve dag was geweest, om maar naar bed te gaan.

Deze ochtend was ik uit mezelf nog vroeger wakker en besloot ik maar om met mijn boekje maar aan de tafel te gaan zitten en te wachten tot de andere 2 ook wakker zouden worden. De planning voor vandaag was om ’s ochtends naar Mexico te gaan, dit vanwege het feit dat we maar 8 km van de grens afzaten. Voor de middag wilden we naar alle waarschijnlijkheid (na een hele stapel brochures te hebben bekeken) gaan kayakken en snorkelen in La Jolla, een klein strandstadje net buiten SD. Dus na het ontbijt was het eerst op weg naar Tijuana.

Dat het zo makkelijk was om de grens over te komen (alleen onze kofferbak werd gecontroleerd) hadden we niet verwacht, dit gaf ons goede hoop voor de terugweg. Tijuana zelf bleek een beetje tegen te vallen. We merkten wel al gelijk een verschil tussen Amerika en Mexico. Niet alleen waren de gebouwen al een stuk meer vervallen, ook zagen we letterlijk een muur op de grens staan. De muur waar Donald Trump over praat bestaat dus al.. ! ;) Na een aantal taco’s en burrito’s te hebben gegeten (waarbij we echt bijna onze mond verbrand hebben door de iets te scherpe saus ^^) besloten we weer terug te gaan, om zo op tijd te zijn voor onze kajak en snorkel tour. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben uiteindelijk, en dit is geen grap, 3 uur (!!!) in de rij gestaan om de grens over te komen. De Amerikanen schijnen de controle iets belangrijker te vinden dan de Mexicanen, hahah! Er was echter genoeg te zien, de ene straatverkoper na de andere kwam zijn waar voor onze auto showen. Het was trouwens ook nog een gedoe om überhaupt bij die rij te komen, aangezien de borden in Mexico niet helemaal fijn staan aangegeven .. ;)

Nadat we eindelijk de grens over waren snel de tour gebeld dat we er zsm aankwamen en of het een probleem was als we iets vertraging hadden. Enige reactie: probeer op tijd te zijn. Nou dat waren we dus uiteindelijk niet. Parkeerplaatsen vinden bleek een kriem te zijn. Na veel gedoe (long story short) kwamen we uiteindelijk uit op gewoon een rental waarmee we onszelf zouden moeten redden. Na alles aan te hebben getrokken richting het water gegaan. Wat was dat koud op het eerste gevoel! Jakkie! Al het gedoe bleek het wel waard te zijn want wat is het vet om tegen de golven in te kajakken. Na dit een tijdje gedaan te hebben, besloten we te gaan snorkelen. En dat kan niet goedgaan bij mij, wat een zooi zout kreeg ik in mijn mond eh, blegh! Het was het echter wel waard want we zagen een zeehond en een aantal prachtige oranje gekleurde vissen. We werden echter al opgehaald dat onze tijd voorbij was dus snel maar richting de kant gegaan. Dit bleek niet een al te slim idee. Sabine en ik wilden meeliften op een golf en daardoor sloeg de boot om. Ik probeerde mijn bril te pakken maar die vloog in het water. Na een korte zoekpartij kwam de conclusie dat ik mijn bril kwijt was geraakt aan de woeste golven. Dat werd dan maar de rest van de vakantie met een zonnebril oplopen, niet het meest ideale wat er is. Snel de spullen terug gebracht naar de shop, omgekleed, camera gepakt, foto’s gemaakt van de sunset en huppatee, weer richting SD.

Voor de eerste keer echt uit eten geweest, wat een net restaurant was dat eh! We waren terecht gekomen in een steak house. We konden alles niet eens op! :O Hier een gezellige avond doorgebracht en op de camping eigenlijk bijna linea recta naar bed gegaan, het was namelijk al aardig laat.

Vanochtend vroeg eerst lekker allemaal gedoucht. Daarna tentjes afgebroken, ontbeten en weer in de auto gestapt. Op naar onze laatste bestemming: Los Angeles. Ik ben benieuwd wat de City of Angels ons te bieden heeft.

Liefs,

Irmgard