Hey there,

De laatste blog vanuit Amerika. Los Angeles was onze laatste bestemming tijdens de 4 week durende roadtrip. Wat hebben we veel gezien en gedaan. We hebben hier best de toerist uitgehangen en vooral de standaard dingen gedaan, we hadden ook niet meer zoveel puf om nou extreem veel te doen. Veel leesplezier J

’s Ochtends besloten we het rustig aan te doen. We hadden niet veel behoefte om een volle dag in LA te zijn omdat de stad ons niet heel erg trok. Daarom eerst rustig allemaal gedoucht, ontbeten en de tentjes afgebroken. Rond een uurtje of 10 gingen we onderweg naar de engelenstad. Ook al trok het ons niet echt, LA is toch wel de stad waar alles vandaan komt en waar veel activiteit is; zo heb je hier Venice Beach, Santa Monica Beach, Hollywood etc. Door de aangetrouwde neef van Hektor (de man die wij tegen waren gekomen in Arches) werd aangeraden om in Long Beach te parkeren en dan met de trein/tram naar LA te gaan om zo gedoe met parkeren te voorkomen. We konden echter het treinstation niet vinden. Na geluncht te hebben bij (jawel ^^) de Denny’s was het al rond een uurtje of 2. Sabine en Laurens kwamen toen samen met het idee om eerst maar door te rijden naar ons AirBnB adres, de spullen te droppen en dan LA in te gaan. Dit klonk best aanlokkelijk dus dit hebben we dan ook maar gedaan.

Op ons adres aangekomen bleek een joviale 71-jarige man onze gastheer te zijn. Na ons voorgesteld te hebben een uitgebreide tour gekregen door het huis (niet dat het een gigantische mansion was maar het was wel mooi ruim). Hij bleef maar praten en praten en we moesten zelf een beetje een halt toeroepen en zeggen dat we LA nog even in wilden gaan. Na nog wat last-minute tips gingen we op weg. Eerste stop: Hollywood.

Door de aanwijzingen van Jeff konden we al snel een goede parkeerplek vinden. Hup, op naar de Walk of Fame, een straat met allemaal steren met de namen van sterren. Wel grappig om namen als Celine Dion, Matt Damon en Bruce Lee voorbij te zien komen. Ook stonden er gigantisch veel mensen verkleed als bepaalde film karakters; zo had je Edward Sisserhand, Captain America en Jack Sparrow over de straat lopen. Het was stampesdruk, iets waar we alle drie een hekel aanhebben. We hadden het dan ook al snel gezien. Op nar het Hollywood sign. Op dit punt hadden we al geen navigatie meer (mobieltjes waren dood en de GPS konden we na ¼ van onze trip al niets meer van verwachten), dus Laurens moest met een redelijk basale kaart de weg zien te vinden. Keertje links, keertje rechts en ga zo maar door en toen zag ik m opeens: het Hollywood sign. Het is een stuk minder groot dan ik dacht dat het zou zijn, maar dat kan komen doordat we nog op een redelijke afstand waren. Auto aan de kant van de weg gezet, camera gepakt en de ‘standaard’ foto gemaakt ;-) hierna wilden we eigenlijk naar Santa Monica Beach maar dat ging wat anders.

Onderweg zag ik namelijk opeens het bord van Beverly Hills. Dit is DE rijkenbuurt van LA. Rodeo Drive (de Kalverstraat van de VS) lag er gelijk achter, dus je kunt al raden wat we hebben gedaan.. bye bye Santa Monica Beach, hallo Beverly Hills en Rodeo Drive. Na een pitstop bij het sign van Beverly Hills was het aan Sabine om Rodeo Drive te betreden. Je merkte overigens gelijk aan de auto’s dat je in een betere buurt aangekomen was. Een Porsche was hier maar een ‘gewone’ auto. ^^ Leuke activiteit in zo’n winkelstraat is om proberen te raden of iemand echt rijk is of dat het gewoon een toerist is. Je kunt je afvragen hoe je dat kunt weten maar de rijken hier stralen gewoon echt een status uit. Na te hebben gezien waar de rijken winkelen moet je natuurlijk ook zien waar ze wonen. Nou, dat hebben we gezien, hoe verder we kwamen hoe fraaier de oprijlanen en ‘voordeuren’. Hier een tijdje gecruiset en toen waren we wel zo kapot van de lange dag dat we met alle liefde naar ‘huis’ wilden. Zonder navigatie was het echter nog een beste opgave om de weg terug te vinden. Gelukkig wisten we allemaal nog kleine stukjes van de route en kwamen we zonder kleerscheuren bij het huis aan. Hier nog heel even gezeten maar we doken al snel ons bed in. Wekker op 7:45 uur.

De wekker ging en we waren gelijk redelijk actief. Nadat Sabine er een wasje in had gegooid snel even ontbeten en toen was he tijd om richting Sun Valley te gaan, waar de kerk zich bevond. Hier werden we ontvangen door wat een Nederlander bleek te zijn. De beste man was in de jaren 50 naar California geëmigreerd als engineer en is nooit meer weggegaan. Langzaam maar zeker kwamen steeds meer oudere mensen naar binnen en wat bleek? De meeste ouderen van de gemeente waren Nederlanders die heeeel lang geleden naar Amerika zijn verhuist. Het verhaal dat er jonge Nederlanders in de gemeente waren, ging als een lopend vuurtje want met het begroeten bij aanvang van de dienst kwamen er steeds meer naar ons toe. De gemeente was enorm multicultureel, waardoor een gedeelte van de liederen en de zegen ook in het Spaans werden gedaan. Ik blijf het bijzonder vinden om zoveel verschillende culturele achtergronden samen te zien in 1 gemeente.

Na de dienst was het de kans om mensen te ontmoeten van de gemeente, het zogenoemde fellowship moment. Onder het genot van ‘light refreshments’ konden we genieten van een goed gesprek en nabespreken wat er in de preek was gezegd. Wij kwamen aan tafel te zitten bij 2 zussen uit Nederlands Indië. We raakten maar niet uitgepraat en toen iedereen bijna weg was nodigde 1 van de zussen en haar man ons uit om samen te lunchen. Dit konden we natuurlijk niet afslaan. Uiteindelijk bijna 1,5 uur met de beste mensen zitten lunchen en over van alles gehad. Wij hadden nog campingspullen in de auto liggen en vroegen of hun er nog wat mee konden. Dit vonden ze zo’n mooi gebaar, ze zeiden dat de cadettes van de kerk er zeker wat mee zouden kunnen. Na alles overgeladen te hebben was het tijd voor het afscheid. Wat een lief stel! <3

Op naar Santa Monica Pier. Ik hoopte hier nog een laatste roadsign van Route 66 te kunnen vinden maar dit blek helaas niet zo te zijn. Vanuit de verte vond ik de pier ietwat meevallen maar toen we dichterbij kwamen kon ik wel inzien waarom de mensen het leuk vinden. Allemaal kleine winkeltjes en attracties zijn op een pier boven de oceaan gebouwd. Na hier even rond te hebben gelopen wilden we ven opfrissen in het huis. Op naar Calabasas weer dus. Het leek mij nog wel mooi om een laatste zonsondergang te zien. Sabine had er niet zoveel zin in, maar ik kon Laurens wel zover krijgen om mee te gaan.

Op het strand aangekomen bleken de golven steeds dichter bij te komen, iets waar we geen rekening mee hadden gehouden. Opeens waren onze slippers weggespoeld met de golven. Laurens ging er instinctief achteraan maar dit had hij beter niet kunnen doen. Met dat hij de slippers namelijk vast had, kwam er een grote golf van achteren die hem helemaal overspoelde. Schade: Laurens zeiknat, mobieltjes en autosleutels nat, zonnebril Laurens weg en mijn slippers. Oeps….:O Nou ja, achteraf gezien konden we er best om lachen, al doet Laurens z’n mobiel het nog steeds niet en de mijne kan ik niet opladen.

Bij thuiskomst wilden we de nacht doorhalen. We moesten namelijk rond 5 uur op LAX zijn omdat onze vlucht om 7 uur zou vertrekken. Dit was makkelijke gezegd dan gedaan. Beetje pakken, beetje praten met elkaar en met Jeff was de remedie om het vol proberen te houden maar ik moest toch afhaken. Ik heb snel nog even een powernap gedaan op de bank. Rond half 4 zijn we richting het vliegveld vertrokken. Na onze auto af te hebben geleverd met een bus naar de incheckbalie gebracht waar we echt helemaal NIKS hoefden te doen. Alles werd ons uit handen genomen. We hoefden op LAX zelf niet extreem lang te wachten voordat we konden boarden voor de vlucht. We waren al redelijk snel aan het taxiën alleen toen bleek er iets kapot te zijn waardoor we terug moesten naar de gate. Na dit gerepareerd te hebben was het tijd om te vertrekken richting New York. Wat gaaf om vanuit het vliegtuig die skyline te zien. Ik heb er een grote poster van in mijn slaapkamer hangen maar om hem dan zelf (al is het uit de verte) te zien is super gaaf. Hier op Neward gauw even een burger meegepakt en nu is he wachten tot we kunnen boarden en vertrekken. Eerste 5 uur gehad, nog 7 uur te gaan. Morgenvroeg hopen we om kwart voor 8 te landen op Schiphol.

Liefs,

Irmgard

Ps. Sorry dat ik eigenlijk geen foto’s op de blog heb gepost. Ik heb het een paar keer geprobeerd maar de WIFI verbindingen lieten het mij niet toe om foto’s te plaatsen.